Ostatnie pożegnanie dziadka, babci, ojca, matki, przyjaciela, pracownika, osoby zasłużonej, czyli mowa pogrzebowa

Mowa pożegnalna wygłaszana na pogrzebie jest formą przemówienia skierowaną do osób towarzyszących w ostatniej drodze zmarłego. Przemówienia wypowiadane nad trumną powinny być skierowane do osoby zmarłej, do rodziny oraz do ogółu. W zależności od tego kto wygłasza mowę te proporcje są różne. Nie mniej jednak ostatnie pożegnanie musi spełniać warunki przemówienia opisowego, wspominkowego i emocjonalnego.

Pragniesz godnie pożegnać osobę zmarłą?

Chcesz, aby wygłoszona była ciepła i wzruszająca pożegnalna mowa pogrzebowa?

Stworzymy ją dla Ciebie – zadzwoń 795 276 692 między 8 do 22.

Najczęściej mowa pogrzebowa jest przemówieniem pożegnalnym wygłaszanym na cmentarzu. Zdarza się jednak, że ostatnie pożegnanie prezentowane jest w domu pogrzebowym lub w kościele. Czasami jednak, w przypadku, gdy jest organizowana tak zwana stypa, taką mowę możemy zaprezentować podczas pożegnalnego przyjęcia.

Kto powinien wygłaszać mowę pogrzebową?

Wszystko zależy od tego kim jest chowany człowiek. Takie przemówienie może wygłaszać ksiądz (przygotowane wcześniej przez rodzinę), ojciec, matka, rodzeństwo lub inni bliscy, ale także osoby obce. Należy jednak pamiętać, aby przemowa nie trwała dłużej niż trzy minuty i prezentowana była tylko przez jednego z uczestników pogrzebu. Wyjątkiem jest przypadek, gdy zmarły jest osobą zasłużoną i znaną. Wówczas dopuszczalne jest, aby pożegnalny tekst wygłoszony został przez wiele osób.

Mowa księdza na pogrzebie

Nie istnieją kanony dotyczące tego, kto powinien wygłaszać przemówienie nad trumną zmarłego. W przypadku pochówku z zachowaniem katolickiej celebracji krótkie przemówienie pożegnalne może wygłosić duchowny na zakończenie mszy. Jest to przekazanie słów rodziny ustami księdza. Odbywa się to po zakończeniu mszy tuż przed wyprowadzeniem trumny z kościoła. Taka mowa nie powinna był dłuższa niż minuta, a musi zawierać streszczenie życia osoby zmarłej ze szczególnym uwzględnieniem miłości i oddania wobec najbliższych i przyjaciół. W drugiej części umieszczamy jedno- dwuzdaniowy żal najbliższych z powodu straty bliskiego człowieka. Na końcu należy wyrazić podziękowania od rodziny wobec uczestników pogrzebu. Wyrazy wdzięczności mogą być wypowiedziane ogólnie lub z uwzględnieniem nazwisk rodzin, przyjaciół i sąsiadów.

Mowa pogrzebowa celebranta

Jeżeli pochówek odbywa się w sposób świecki wówczas przemowę może wygłosić nieduchowny celebrant. Jest ona kompilacją przemówienia księdza, osoby bliskiej i mowy oficjalnej. Powinna zawierać w sobie słowa pożegnania, podziękowania dla tych, którzy oddali ostatnia posługę, ale przede wszystkim pozytywne wspomnienie o zmarłym. Nie ulega wątpliwości, że tekst powinien być przygotowany w ścisłej współpracy z rodziną i przyjaciółmi.

Co powinna zawierać mowa pogrzebowa?

Mowa pożegnalna dla mamy, taty, babci lub dziadka, dla brata lub siostry ewentualnie innej bliskiej osoby wygłaszana jest zwykle przez członka najbliższej rodziny. Trzeba jednak pamiętać, że dla wielu może być to zbyt wielkie przeżycie, dlatego też takie pogrzebowe przemówienie powinno być prezentowane przez osobę, która „nie rozklei się” w czasie mowy. Pogrzeb sam w sobie jest uroczystością przepełnioną wzruszeniami i nie jest wskazane, aby przemowa doprowadziła do niekontrolowanych spazmów. Mowa ta wypowiadana jest nad grobem zmarłego lub jeśli pogrzeb ma charakter świecki może być przedstawiona w domu przedpogrzebowym.

Pożegnalna mowa pogrzebowa wygłaszana przez członka bliskiej rodziny powinna zawierać wspomnienia ogólne dotyczące osoby zmarłej z uwypukleniem jej pozytywnych cech. Aby przemówienie nabrało osobistych znamion, trzeba też opowiedzieć o relacjach jakie łączyły osobę zmarłą z mówcą. Może to być przypomnienie wydarzeń z życia, które z obecnej perspektywy wzruszają, ale nawet takich, które śmieszą. Wszystko zależy od inwencji twórczej oraz cech osobistych mówcy.

W kolejnej części takiego przemówienia należy uwzględnić zasługi człowieka, któremu oddajemy ostatnią posługę. Nie ma bowiem osoby, która na różnych etapach swojego życia nie wykazała się pozytywnymi działaniami. Nie musi być to nic wielkiego. W mowie pożegnalnej wystarczy wspomnieć o tym jak babcia lub dziadek wspaniale opiekowali się wnukami i podać jakiś przykład. W przemówieniu pogrzebowym dla taty lub mamy wystarczy opowiedzieć o miłości jaką darzyli swoje dzieci. Mówiąc o siostrze, bracie lub kimś innym związanym więzami rodzinnymi można się odnieść do tego jak dobrze rozumieliście się, jak dobrze bawili. Oczywiście powinno się uwzględnić również działania materialne np. stworzenie pięknego ogrodu, praca na rzecz innych. Takich przykładów może być tak wiele ile jest istnień ludzkich.

Na zakończenie pożegnania mamy, taty, babci, dziadka, brata lub siostry należy podziękować wszystkim za przybycie na pogrzeb. Można to uczynić w sposób ogólny lub wymieniając osoby i rodziny z nazwiska jeśli chcemy w sposób szczególny ich docenić.

Ostatnie pożegnanie przyjaciela

Mowa pożegnalna dla przyjaciela jest czymś innym niż ta wygłaszana przez rodzinę. Bardziej przypomina przemówienie. Wbrew pozorom może zawierać elementy lekkiego i wyważonego żartu, przy czym ten żart musi być nierozerwalnie związany z przeżyciami osoby przemawiającej i osoby zmarłej. Przemówienie pogrzebowe wygłaszane na trumną przyjaciela ma formę lżejszą od przemówień wypowiadanych przez rodzinę. Powinno przede wszystkim zawierać dobre wspomnienia, żal ze straty towarzysza zabaw oraz podziękowania dla niego samego, że był przyjacielem. Należy też wyrazić współczucie dla najbliższych i podnieść ich na duchu.

Oficjalna mowa na pogrzebie osób znanych i zasłużonych

Niektóre pogrzebowe przemówienia pożegnalne wygłaszane są nad trumną osoby, która zasłużyła się dla społeczeństwa, zakładu pracy, jest postacią znaną lub z innych względów należy taką osobę uhonorować oficjalną mową. Tego rodzaju przemowy wygłaszane są zwyczajowo przez tak zwanych oficjeli – przedstawicieli władz, związków lub innych organizacji – a w przypadku pracownika, przez kierownictwo firmy.

Istnieją różne schematy tworzenia takich przemówień. Można ją napisać w formie rozmowy ze zmarłym. W takim przypadku trzeba tak skonstruować tekst, aby przewijały się w nim słowa „dlaczego”, „pamiętasz”, „kto teraz”, „czy sobie poradzimy”. Tego rodzaju przykładowe przemówienie możemy przeczytać na jednych z ostatnich stron Sienkiewiczowskiego „Pana Wołodyjowskiego”. Innym rodzajem mowy pogrzebowej głoszonej podczas ostatniego pożegnania ludzi zasłużonych są przemowy opisujące ich życie z uwzględnieniem działalności publicznej. Należy zwrócić uwagę na dokonania, można zacytować słowa zmarłego, należy odnieść się do jego sukcesów i dobra jakie ten człowiek po sobie pozostawił. Przy tym wszystkim mowa pogrzebowa wypowiadana oficjalnie nie może być zwykłą listą zasług. Powinna posiadać w sobie pewnego rodzaju rys emocjonalny. Dlatego też warto, w sposób wyważony odnieść się na przykład do słabości, które żegnany człowiek miał, ale potrafił je zwalczyć; do zaangażowania, które go cechowało; do pracy, którą rzetelnie wykonywał; do sposobu życia i postrzegania świata oraz podać za przykład jego ziemskie istnienie.

Ostatnie pożegnanie – przykłady

Fragment mowy pogrzebowej wygłoszonej przez wnuka zmarłego

Dziadek, mój dziadzio…

Kochał mnie najczystszym i bezwarunkowym uczuciem. Pojawiał się zawsze, gdy go potrzebowałem. Tak jak wtedy, gdy będąc dzieckiem stałem przy odpustowym straganie i z wielkim pożądaniem wpatrywałem się w plastikowy miecz. Ktoś wtedy powiedział: „Dziadzio przyjdzie to ci kupi”. I rzeczywiście. Ni z tego ni z owego pojawił się dziadek i kupił mi ten przedmiot dziecięcego pragnienia.

Przykład przemówienia na ostatnie pożegnanie dla wujka

Wujku! Przecież kilka dni wcześniej mi obiecywałeś! Umówiłeś się ze mną na spotkanie! Mówiłeś żebym się nie martwiła i dodałeś z tym Twoim charakterystycznym poczuciem humoru: „jeszcze wuj nie będzie wąchał kwiatków od dołu”. A teraz odszedłeś, gdzieś tak bardzo daleko. Lecz nie martw się! Zaopiekujemy się ciocią Anią z tą samą miłością z jaką i Ty się opiekowałeś. Amelce kupimy skrzypce, które Ty chciałeś jej kupić. Załatwimy wszystkie sprawy, które chciałeś załatwić lecz nie zdążyłeś. A to wszystko dlatego, że byłeś dla nas kimś więcej niż mężem, bratem i wujkiem. Byłeś przyjacielem.

Ostatnie pożegnanie – podsumowanie tekstu

Jak widać powyższe fragmenty odnoszą do wspomnień, zasług, ale także jedną lub dwie części mowy tak skonstruować, aby bezpośrednio zwrócić się do zmarłej mamy czy taty, babci, dziadka czy przyjaciela albo osoby, która czymś zasłużyła się do społeczności. Ostatnie pożegnanie, to przecież nie tylko wychwalanie tej lub tego którzy odeszli na wieczny odpoczynek, ale także wyrażenie własnych emocji.